Yaklaşık bir ay kadar önce başlayan ilişkim bitti. Tam vay be bu zamana kadar beklediğime değmiş diyecektim ki "orospu ruhlu erkek" modeli tarafından tavlandığımı farkettim. Ne güzel de saklıyorlar kendilerini, ne güzel de anlıyorsunuz birşeylerin yanlış olduğunu. Göstermeye çalıştıkları o portreye uymuyor hiç bir zaman .. Kendimle gurur duydum ama onu söylemek lazım. Yılların verdiği yalnızlıkla kalbimin (yada hormonlarımın) peşinden gidebilirdim ama cidden karakterimi ezdirmemişim...
Ne rahat bir hayatları var ya..Bayılıyorum şu "anı yaşa" cılara ..Aslında yaptıkları andan tad almak değil, o an canı ne istiyorsa neye mal olacağını düşünmeden hesapsız kitapsız yaşamak sanıyorlar. Değil işte olm değil lan!!! İkisinin arasında ince bir çizgi var ;bunu görmeye artık yürek mi ister akıl mı ister bilemem..
Kendini yetiştirmiş bir kadını gören çoğu erkek niye sırtını dayamak istiyor ona? Yahu koskaca adamlar bu kadar tembel olabilir mi ya?!
Bir de sex mevzusu var tabi..Aaaa o olmazsa olmaz bak! Üstün körü yapılan bir sevişme her ne kadar tatmin edici olsa da o işlerde sonuna kadar gitmek artık adım gibi biliyorum ki karşındaki kişiye (sevgili kişisine) güvenden geçiyor. İçten içe birşeylerin yanlış olduğunu hissediyorsan olmuyor işte,ne yapalım!
Sözün özü mesajla terk edildiğim (evet baya baya mesajla karşılıklı ayrıldık; bu arada o neydi öyle ya ergenler gibi) ,azıcık gezip tozduğum, 30 larında pek çok adamın hala bğyğmeyen bir çocuk olarak kalmakta ısrar edip aynı zamanda yetişkin hayatı yaşamayı nasıl ellerine yüzlerine bulaştırdığını gördüğüm, çokça öpüşme , birkaç güzel mesaj ,köşeye sıkıştığında 180 derece değişen karakter resmi ile bu flörtün sonuna gelmiş oluyoruz..
Not: Dün geceden beri kendimi yokluyorum da hani azıcık ağlama,içimin acıması falan.. Yok hiçbir şey...Çok takılmamışım demek ki,ilginç!
