IK saçmalıklarını bir kenara bırakalım.Kaç kişi "beyaz yaka" olmanın hakkını veriyor ciddi ciddi soruyorum kendime..
Yeni ürünlere kapalı,yeni prosese kapalı,yeni müşterinin ihtiyaçlarına kapalı,herşeyi "o olmaz yea" ciddiyetsizliği ile geri çevirenler.Tüm gün eli telefonda,pc başında öldürenler (ki bir ara bende böyleydim) ,cici kıyafetleri içinde boş boş koşturanlar, iş/verim skalasında eksilerde gezinen ingilizce ünvan hastalığına yakalanmış idari çalışanlar.Sizden biri olarak görülmekten nefret ediyorum.
İşletmede elim yüzüm kir içinde gün yüzü görmeden çalıştığım zamanlarda daha mutluymuşum onu fark ettim.Sonuç odaklı çalışıyordum,bahanelere yer yoktu. O üretimi yapacak mısın; tamiri nasıl ne şekilde kaç adamla yapacaksan yap,malzemeyi getirmek için kimle kavga edeceksen et ama yap işi!!
Şimdi bakıyorum da "yapılmayan" iş için bahane üretme yarışına girmiş ünvancılar ellerinde filtre kahveleri ve şık elbiseleri ile birbirlerini nasıl ezerim yarışındalar.Nasıl bir söz düellosu var o toplantılarda şaşıyorum.O nasıl bir laf cambazlığı.Adı "uzman,yönetici vs" ama hayatında adam idare etmemiş,bir bütçenin "komple" sorumluluğunu almamış ama o hava ,o atar CEO da yok!
Şimdi bir üretim için araştırma yapacaksam daha araştırma safhasında engeller başlıyor: O müşteriden kaynaklanan sorunlar..., aslında bizim gireceğimiz piyasa o değil...,onun için şimdi üretimi ikna et...,kalite sorun çıkartır... vs vs ..Neler neler duyuyorum.Amma velakin herkes müdür,herkes teknik(!) adam. Önemli olan ünvan içinin ne kadar boş olduğu ile kimse ilgilenmiyor.
Vakti zamanında İtalyanlardan gelen kapalı kutu bir mekanizma için eğer tamir durumu gerekirse diye çizimleri istediğimde bana vermemişlerdi.Gerekçe olarak know-how gösteriliyor ama çok saçma çünkü onu almışım ve komple mekanik bir ekipman.Benim onu açmam ve incelememin önüne kim geçebilir.Sırf bu yüzden beni yönetime şikayet etmişlerdi:)) En nihayetinde tabi ki çatır çatır imalat çizimlerini ele geçirdim ama o ekipmanı nasıl yaptıklarını görmem ve binlerce euro/dolar harcanarak yenisinin alınmasını önlemek ve dahası belki geliştirerek onların o sıçtığım (affedersin günlüğüm) know-how ı kırmak derdim ama üst beyaz yakalı yönetim (o nasıl bir tanımlama oldu öyle) "uğraşmak" istemiyordu.Bu durumda zamanında bizim formenlerin kimi müdürlere neden kıçlarıyla güldüklerini anlamak çok da zor değil!
Aynı demeyelim de benzer bir durum şimdi de mevcut.Bir işle meşgulsün ama o konuyla ilgili detayları sana verildiği kadar biliyorsun ama o konuya hakim olman da bekleniyor.
WTF!??
Kendime çalışacak üç yeni konu başlığı buldum bugün ama birini bile bitiremedim öneri için..24 saat işletmeden çıkmadığım, yorgun bir şekilde sabaha karşı elimde, o tüm yorgunluğumu alan, çayımla güneşin doğuşunu izlediğim günlerimi özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder