lazer sorunsalı

Yahu bir yılı aşkın süredir yaktırmadığım yerim kalmadı (yazar burada lazer epilasyondan bahsediyor) niye çıkıyor hala bunlar?! Hayır hormon problemim de yok çok şükür...de niye çıkıyor yaaaa... Korona var diye gitmedik ;al işte al yine bana kuaför yolları göründü... iç ses: kendim yapabilir miyim acaba? Yok be yapmayayım...

Ne oluyo ya!!

Daha önce yazmıştım hani  "yeni versiyon erkekleri"; yeniden karşıma çıktı.

Olayın esası koronadan dolayı belli ki evden çıkamayan,canı sıkılan ve sohbet ihtiyacı olan kahramanıza dayanıyor. Sohbet çok eğlenceli, işi pek çok kadının ağzını sulandıracak türden ,tespitleri nokta atışı şeklinde...ama ama ama tabiri caizse piyasa adamı...

Erkeklerin konuşmasına izin vermek aslında eğlenceli. Bazen öyle kaptırıyorlar ki en arıza yönleri kendi ağızlarından öyle bir çıkıyor ki zorlanmadan analizi yapabiliyorsun.. Belki de şöyle bir şey oldu bende: Her şey güllük gülistanlık gözükse de içimde birşeyler bununla ilgili birşeylerin ters olduğunu söylüyordu zaten..

Sıkıntı şu ; bir görev öncesi uçuşa gitmeden önce mesajla benden borç para istemesinde. Günün istediği saati arayan,görüntülü konuşmaya çekinmeyen adam ,benden fazla maaş alan adam mesajla benden borç istedi..Derin bir nefes alıp baktım o mesaja ve tabi ki ne yazılması gerekiyorsa yazdım..Sonra da düşündüm..

Ben mi yüz verdim bu davranışa? Salak mı gözüküyorum? Nasıl olsa benimle yatmayacak bari azcık yolayım mı dedi? 

Ne kadar kötü ve yetersiz hissettiğimi söylememe gerek yok herhalde..Bu dejavu nedeni ile oldu tabi bunlar,adamla hayaller alemine daldığımdan değil..

Ancak cidden ne oluyo ya!!!

Birinin bu adamlara söylemesi lazım. Sen erkeksin! Bakma ben kendim paramı kazanıp erkeği atm olarak görmeyi çok küçük düşürücü sayıyorum ama sohbet ettiğin bir kızı bu şekil yolmaya çalışmak da artık acizlik be güzelim..Hani derler ya git limon sat,bunu yapma..İşin gücün olmasa (ki öyle bir devirden geçiyoruz ki bu herkesin başına gelebilir) anlarım ve hak veririm belki  de (bir nebze). Anan baban kardeşlerin hayatta,işin var ; e şu kendi iktisadını da yapmayı öğren be adam (öğrenin).. 

Bir de çocuklu boşanmış adamdan gelen evlilik teklifi vardı ama öfff o da apayrı bir konu;konuşmaya da değmez aslında...

Şimdi merak ettiğim ne oldu bu adamlara..Evrildiler falan mı? Yıllarca sürtük karılar bunların kanını emdi de şimdi onların oğulları "biz de size yapalım mı" diyorlar?! Başka bir alternatif analarının paşa oğlu olarak kendi düzenini dahi kurmakta beceriksiz ve yüzsüzler mi? Bambaşka bir alternatif bir kadın onunla yatmayacaksa başka bir şekilde faydalanma mı?...Bunlar mı erkeklik?! (çok mu ağır oldu,olsun bana ne )

36 . yaşım gümbür gümbür gelirken bu evrenin bir mesajı falan mı? (Böyle pençeli mençeli domestos canavarı gibi birşey hayal et) "Sana erkek yüzü yooook, kimse seni sevmeyeceeeek, kuru erik gibi büzüşüp kalacaksıııın" diyen bir evren sesi ( büzüşen erik gibi olmanın erkeksiz kalmaktan daha çok korkutması peki?!!!!) Töbe töbe:)))

Değişen şeyler

Bir erkek benimle flört etmeye çalışıyorsa ilk önce yaşını soruyorum.Benim küçük göstermem onun gerçekten öyle olmasına neden olabiliyor da..:/

Saçma tartışmalara cidden tahammülüm kalmamış..Anne baba arasında olan zrilyon yıl önce olan olaylar, koskoca kadınların sidik yarışı, kadın erkek arası "beni anlamıyooor" serzeniştleri, benim lafım geçecek tartışmaları vs vs..

Kendine uygun makyaj stilini öğrendikten sonra yapması çok zevkliymiş.

Karnımdaki yara izine artık takılmadığımı fark etmek.

Bazı şeyleri hiç kimseye anlatmamak.

Keyifli insanlarla sohbet etmek için vakit ayırmak

Kimisi için daha anlayışlı olurken kimisini hayatından çıkarmak

Saçımdaki beyazları sevmeye başlamak

Sırf yaşı geldiği için,evim olduğu için, geçmişinde türlü arızalardan sonra uygun(!) biriyle izdivaç(höööf)  benimle evlenmek isteyenler nedeni ile artık evlenmek istemediğimi maalesef anlamam.

Bazı kafa karışıklıkları hiç bitmeyecek
Flört etmek bir sanattır,arada sırada icra etmek gerek:)
Depresyonda olmaktan nefret ediyorum,sürekli savaş halinde olmaktan da bıktım.O orada duruyor .O üzgün halin varlığını kabul ettim artık.Savaşmıyorum. Günün getirdiğini yaşıyorum.

Büyük idealler benden uzaklaşmış gibi hissediyorum. Birilerinin hayatına dokunmalıydım,işe yarar birşeyler yapmalıydım ama olmadı galiba.

Umursamıyorum..

İşle alakalı yepyeni bir departmana geldiğim için mutluydum.Yeni bir sayfa açılmıştı sanki.Ancak yine binbir türlü çıkmaz,benimle çalışması gereken kadının egosu,yok sayması,bir nevi ortada kalmışlık hissinden dolayı iş hayatında herşeyi doğru yapmanın doğru sonuçlar doğurmayacağını anladım.

Yaşadığım şehirdeki miladım dolmuş gibi hissediyorum. 10 yıldan fazladır yaşadığım minicik yerde hala buraya yabancı olmaktan sıkıldım. İstanbul hayali vardı bir ara ama şimdilik rafa kalktı.

Eğlenmek istiyorum.
Düzenli olmayı sever hale gelmişim. Bu mutluluk veriyor.
Yeniden yazmaya başlıyorum...