Bir erkek benimle flört etmeye çalışıyorsa ilk önce yaşını soruyorum.Benim küçük göstermem onun gerçekten öyle olmasına neden olabiliyor da..:/
Saçma tartışmalara cidden tahammülüm kalmamış..Anne baba arasında olan zrilyon yıl önce olan olaylar, koskoca kadınların sidik yarışı, kadın erkek arası "beni anlamıyooor" serzeniştleri, benim lafım geçecek tartışmaları vs vs..
Kendine uygun makyaj stilini öğrendikten sonra yapması çok zevkliymiş.
Karnımdaki yara izine artık takılmadığımı fark etmek.
Bazı şeyleri hiç kimseye anlatmamak.
Keyifli insanlarla sohbet etmek için vakit ayırmak
Kimisi için daha anlayışlı olurken kimisini hayatından çıkarmak
Saçımdaki beyazları sevmeye başlamak
Sırf yaşı geldiği için,evim olduğu için, geçmişinde türlü arızalardan sonra uygun(!) biriyle izdivaç(höööf) benimle evlenmek isteyenler nedeni ile artık evlenmek istemediğimi maalesef anlamam.
Bazı kafa karışıklıkları hiç bitmeyecek
Flört etmek bir sanattır,arada sırada icra etmek gerek:)
Depresyonda olmaktan nefret ediyorum,sürekli savaş halinde olmaktan da bıktım.O orada duruyor .O üzgün halin varlığını kabul ettim artık.Savaşmıyorum. Günün getirdiğini yaşıyorum.
Büyük idealler benden uzaklaşmış gibi hissediyorum. Birilerinin hayatına dokunmalıydım,işe yarar birşeyler yapmalıydım ama olmadı galiba.
Umursamıyorum..
İşle alakalı yepyeni bir departmana geldiğim için mutluydum.Yeni bir sayfa açılmıştı sanki.Ancak yine binbir türlü çıkmaz,benimle çalışması gereken kadının egosu,yok sayması,bir nevi ortada kalmışlık hissinden dolayı iş hayatında herşeyi doğru yapmanın doğru sonuçlar doğurmayacağını anladım.
Yaşadığım şehirdeki miladım dolmuş gibi hissediyorum. 10 yıldan fazladır yaşadığım minicik yerde hala buraya yabancı olmaktan sıkıldım. İstanbul hayali vardı bir ara ama şimdilik rafa kalktı.
Eğlenmek istiyorum.
Düzenli olmayı sever hale gelmişim. Bu mutluluk veriyor.
Yeniden yazmaya başlıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder